Kiedy byłam mała, to był jeden z moich ulubionych dni w roku. Przed wyjściem do przedszkola, wyjmowaliśmy z bratem słodycze z butów, zostawione przez skrzata czy coś tam… Tymczasem, w dorosłym życiu (czyt. przed wyjściem do pracy), stęskniona za domem, zadzwoniłam do mamy i pytam:
Najbardziej spontaniczne wakacje EVER. Pierwsze
prawdziwe, po dwóch latach w korporacjach, po nieprzespanych nocach między
pracą, uczelnią, treningami, blogiem... spakowałam walizkę i polecieliśmy na
drugi koniec świata złapać słońce.
Towarzyszący
przez prawie dwadzieścia wieków gorset
– nieodłączny atrybut kobiecego stroju, zaciskający żebra do granic możliwości,
w końcu ustępuje miejsca wygodzie pod koniecXIX wieku.
Większość moich weekendów spędzam na uniwersytecie. Kiedy rano pakuję się przed wyjściem, zamiast zeszytu zabieram laptopa, a długopis najczęściej zastępuję telefonem. Mam notatnik, ale na pierwszej (i jedynej) zapisanej stronie widzę „kup cytryny” i kilka rysunków z kategorii bliżej niesprecyzowanej. A o cytrynach i tak zapomniałam.
Kopertówka. Najlepsza towarzyszka drobiazgów podczas wieczornego wyjścia. Kiedyś dama nie nosiła torebki, bo była od tego służąca, albo mężczyzna… :)W latach dwudziestych XX wieku kobiety chyba stwierdziły, że mają dość uzasadniania „to tylko najpotrzebniejsze rzeczy” i zaczęły się usamodzielniać, eksperymentując z kolorami, kształtami i ozdobami.
W poniedziałek, dzień poprzebiegnięciu Maratonu Warszawskiego
zwyczajnie poszłam do pracy. Może chodzeniem tego bym nie nazwała, aczkolwiek satysfakcja i tak była silniejsza niż
ból mięśni i stawów. Natomiast we wtorek,
dostałam pierwsze w życiu zwolnienie lekarskie, przez uwaga, uwaga… zapalenie spojówek. Nie ma to jak przeżyć
przygotowanie w 25 dni i po
maratonie leczyć oczy.
Lubię biegać.
Biegam od kilku lat, ale jednorazowo maksymalnie 5-6 kilometrów. Przed podjęciemtej decyzji, nigdy nie przebiegłam 10 km na raz. Mając siłę opublikować ten post 25
dni później, po 42,195 km pokonanych
w dzisiejszym maratonie, wierzcie mi, to najlepsza dawka pozytywnej energii w moim życiu.
Nie
zapomniałam o blogu. Nie
zrezygnowałam, ale zakładając go trzy miesiące temu w dość stabilnym momencie
swojego życia, nie wiedziałam, że nadchodzi ten najbardziej przewrotny. Od
ostatniego posta zmieniłam pracę, przestałam być singielką :) i powoli zbieram się do
przeprowadzki w Warszawie.
Jest
29 maja. Nieprzypadkowo przyjechałam do domu rodzinnego i spędzam popołudnie na
tarasie, na którym dokładnie 5 lat temu
zrobiłam projekt z liści do
portfolio. Ostatecznie nie przyjęto mnie do szkoły projektowania ubioru, ale z
perspektywy czasu, to najlepsze, co mogło mnie spotkać.
T-shirt, początkowo noszony jako bielizna przez amerykańskich żołnierzy, następnie spopularyzowany wśród nastolatków. Kobiety, (jak to zazwyczaj bywa), musiały się nieco zastanowić i przyjęły go jako element swojej garderoby dopiero na początku lat 60.
Jeden
z moich znajomych, zamiast standardowego dobranoc,
pisze „miękkiej podusi”. I ma rację. Poduszki mają być miękkie i ma być ich jak najwięcej. Niestety, żeby było ich na tyle,
ile bym chciała, musiałabym dużo wydać, a wydatków jest zawsze ZA dużo.
„Diamonds are a girl's best
friend” śpiewała Marilyn Monroe w filmie Mężczyźni wolą blondynki. Nie od dziś
wiadomo, że kobiety kochają biżuterię
– co więcej, wytwarzano ją już w starożytności. Wykorzystywano między innymi
muszelki, kolorowe kamyczki, rybie ości i zwierzęce kły.
Na co dzień pracuję w jednej z warszawskich korporacji, w weekendy studiuję zarządzanie. Kreatywne zajęcia sprawiają mi radość i stały się chwilą oderwania od życia na autopilocie.
![About [span]me[/span]](https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/12705733_10207600020296407_6181179770895058865_n.jpg?oh=4a812ab608fc5efee3674f2c2be39fe1&oe=596D6AEF)
